اختلال نعوظ نشانه چیست؟

اختلال نعوظ (Erectile Dysfunction) بیماری نیست بلکه علامت یک بیماری در فرد می‌باشد، به عبارتی فردی که سال‌های متمادی مبتلا به دیابت یا بیماری قلبی باشد مبتلا به اختلال نعوظ می‌گردد.

با بهبودی بیماری قلبی یا دیابت بسیاری از این بیماران بدون مصرف دارو بهبود می‌یابند.

۴۸ درصد افراد مبتلا به اختلالات خواب، دچار اختلال نعوظ می‌شوند. در حالیکه افرادی که نعوظ‌ های شبانه در آنها کاهش یافته دارای اختلال خواب هستند، لذا اصلاح سندروم آپنه (اختلال در تنفس شبانه) باعث بهبود اختلال نعوظ می‌شود. نقش اختلال نعوظ و بیماری عروق کرونر بر خلاف آنچه تصور می‌شود، با توجه به سن و جنسیت بیشتر از معمول است.

اختلال نعوظ با افزایش سن و چند فاکتور مساعد کننده آترواسکلروز عروق همراه می‌باشد که شامل: استعمال دخانیات و دیابت می‌باشد. هر فردی که هر کدام از این فاکتورها را داشته باشد ۴ برابر بیشتر شانس ابتلا به اختلال نعوظ را خواهد داشت.

اختلال نعوظ نشانه چیست؟

محققین بسیاری عقیده دارند که اختلال نعوظ از نوع واسکلوژنیک (اختلال عروق) نشانه بیماری ایسکمی قلبی بدون علامت می‌باشد. اختلال نعوظ شدید در افرادی که جهت بررسی عروق کرونر کاندید آنژیوگرافی می‌شوند، بیشتر است. در افراد مبتلا به بیماری قلبی با انسداد یک شریان کرونر اختلال نعوظ خفیف ولی در مواقع گرفتاری چند شریان، اختلال نعوظ شدیدتر است.

عملکرد نعوظ با ریسک فاکتورهای ایجاد کننده بیماری قلبی نظیر آترواسکلروز (بسته شدن عروق) ارتباط مستقیم دارد. چاقی و در نتیجه هیپرلیپیدمی (افزایش کلسنرول سرم) با ته نشست روی اندوتلیال عروق بدن، از جمله عروق کرونر قلب و عروق آلت باعث تنگی شریان‌ها شده و در نتیجه خون‌رسانی به اورگان‌های قلب یا آلت را کاهش داده باعث اختلال نعوظ می‌گردد.

اکثریت افراد مبتلا به ناتوانی جنسی که در آن آلت سفتی مناسب را برای عمل دخول و عمل جنسی موفقیت‌آمیز ندارند، گمان می‌کنند بیمار هستند در حالی که اختلال در نعوظ آنها ناشی از بیماری دیگری می‌باشد.

این مشکل با فشار خون و بیماری قلبی و پر کاری و کم کاری تیروئید وچاقی و پرولاکتین بالا و کاهش تستوسترون  در ارتباط است.

• در اختلال نعوظ از نوع واسکلوپاتی (عروقی)، علت اختلال نعوظ عدم تولید NO (نیتریک اوکساید) می‌باشد و در نتیجه cGMP مختل گردیده و نعوظ پدید نمی‌آید.
• بعد از مصرف مهارکننده‌های فسفودی استراز نوع ۵، نیتریک اوکساید تولید گردیده و در نتیجه cGMP تولید شده باعث آرکشن می‌شود. در دو سوم مردان بعد از مصرف مهار کننده‌های فسفوی استراز نوع ۵ (ویاگرا) با دوز اولیه دارو، پاسخ درمانی دیده می‌شود و بقیه نیز پاسخ درمانی را بعد از ۶ تا ۸ روز به دست خواهند آورد.

دو داروی سیلدنافیل و وردنافیل تقریبا دارای ساختمان شیمیایی مشابهی هستند ولی تادالافیل با دو ترکیب دیگر متفاوت است.

کدام دارو برای درمان مناسب است؟

• در مورد استفاده از ۳ داروی فوق دو سئوال مطرح است:

اول اینکه- کدامیک از سه دارو را برای درمان باید استفاده کرد؟

دوم اینکه- آیا بین دو داروی جدید در مقایسه با سیلدنافیل سیترات از نظر اثر درمانی تفاوتی وجود دارد یا خیر؟

اگر چه پاسخ درمانی با سیلندنافیل سیترات قابل قبول در سطح بالا می‌باشد ولی با توجه به بیماری‌های زمینه‌ای که باعث اختلال نعوظ شده‌اند، در حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد در این افراد پاسخ درمانی دیده نمی‌شود.

• ۱۲ درصد بیماران ممکن است به علت عدم تاثیر دارو در درازمدت (معمولا دو سال) درمان با دارو را قطع ‌کنند. هنوز هم مشخص نشده که قطع دارو به علت فقدان اثر دارو می‌باشد یا علت بیماری زمینه‌ای است.

در مطالعات کنترل شده کلینیکی قطع دارو فقط ۱/۲ درصد پس از سه سال گزارش شده و ۱ تا ۲ درصد به علت عوارض جانبی دارو بوده است. نوع درمان اختلالات نعوظ را با توجه به عوارض جانبی، پاسخ دارو و فارماکوکنیتیک آن و بررسی خود بیمار باید انتخاب کرد.

انتخاب دارو موضوع بسیار مهمی می‌باشد. به هر حال آنچه در خصوص ریسک فاکتورهای ایجاد کننده ناتوانی جنسی باید مورد بحث قرار گیرد، شناسایی این ریسک فاکتورها توسط پزشک اورولوژیست می‌باشد زیرا درمان بر اساس مشخص کردن ریسک فاکتورها باید صورت گیرد. ریسک فاکتورهای ایجاد کننده اختلال نعوظ شامل: واسکولار، نرولوژیک، اندوکرین، سایکوژنیک و اورگانیک می‌باشند.

برای پرسش و پاسخ از دکتر روی لینک پرسش از دکتر کلیک کنید.

دکتر هوشنگ قوامی جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری و ناباروری و ناتوانی جنسی مردان در تهران