درمان بیماری پیرونی در مردان
بیماری پیرونی یک بیماری غیر سرطانی ناشی از بافت اسکار فیبروزیس می باشد که بر روی آلت تناسلی ایجاد می شود و باعث نعوظ دردناک و کج شدن آلت می شود. اندازه و شکل آلت ها با هم متفاوت است و داشتن یک نعوظ کج، ضرورتاً موجب نگرانی نمی شود. اما بیماری پیرونی باعث خم شدن یا درد قابل توجهی در برخی از مردان می شود.
این بیماری می تواند مانع برقراری رابطه جنسی شود و یا حتی دستیابی به نعوظ یا حفظ آن را سخت کند (اختلال نعوظ). برای بسیاری از مردان، بیماری پیرونی می تواند باعث استرس و اضطراب شود. کوتاه شدن آلت از دیگر عوارض شایع می باشد.
بیماری پیرونی، به ندرت خود به خود از بین می رود. در اکثر مردان مبتلا به بیماری پیرونی، شرایط به همان صورت باقی می ماند یا بدتر می شود. درمان زودهنگام پس از بروز بیماری ممکن است از بدتر شدن شرایط جلوگیری کند و یا حتی علائم را بهبود بخشد. حتی اگر شما مدت زمان زیادی است که به این بیماری مبتلا شده اید، درمان ممکن است به علائم آزاردهنده، همچون درد، کجی و یا کوتاه شدن آلت کمک کند.
علائم و نشانه های بیماری پیرونی ممکن است ناگهانی یا به تدریج ظاهر شوند. شایع ترین علائم و نشانه ها به این ترتیب می باشند.
بافت اسکار
بافت اسکار مربوط به بیماری پیرونی – پلاک نامیده می شود اما با پلاکتی که در رگ های خونی جمع می شود متفاوت است – می تواند زیر پوست به صورت توده های صاف یا نواری از بافت های سفت احساس شود.
خم شدن قابل توجه آلت
آلت شما ممکن روبه بالا، روبه پایین یا به یک طرف کج شود.
مشکلات نعوظ
بیماری پیرونی ممکن است موجب مشکلاتی در دستیابی به نعوظ یا حفظ آن شود (اختلال نعوظ). اما اغلب مردان اختلال نعوظ را پیش از شروع علائم بیماری پیرونی گزارش می کنند.
کوتاه شدن آلت تناسلی
آلت تناسلی شما ممکن است بر اثر بیماری پیرونی کوتاهتر شود. به عبارتی جمع شدن دستگاه تناسلی مردان می تواند یکی از علائم بیماری پیرونی است.
درد در آلت تناسلی
شما ممکن است در آلت خود چه با وجود نعوظ و چه بدون آن درد داشته باشید.
دیگر ناهنجاری آلت تناسلی
در برخی از مردان مبتلا به بیماری پیرونی، یک آلت نعوظ یافته ممکن است باریک شدگی، تورفتگی یا حتی ظاهری شبیه به یک ساعت شنی با یک نوار باریک و محکم در اطراف تنه آلت داشته باشد.
دیگر علائمی که نشان دهنده ی بیماری پیرونی هستند عبارتند از:
- آلت کج یا خمیده
- توده هایی در آلت تناسلی
- نعوظ های دردناک
- نعوظ های نرم
- داشتن مشکل در رابطه ی جنسی بعلت یک آلت خمیده یا کج
بیماری پیرونی می تواند کیفیت زندگی شما را با مشکل مواجه کند. از هر 100 مرد مبتلا به بیماری پیرونی، بیش از 75 نفر دچار افسردگی و استرس ناشی از این بیماری هستند. متأسفانه، بسیاری از مردان مبتلا به بیماری پیرونی خجالتی هستند و ترجیح می دهند که در سکوت رنج ببرند به جای اینکه از کسی کمک بخواهند.
انحنا و کوتاه شدن آلت تناسلی مرتبط با بیماری پیرونی ممکن است به تدریج بدتر شود. گرچه این بیماری، پس از 3 تا 12 ماه تا یک حد خاصی تثبیت می شود.
درد در طول نعوظ ها معمولاً در یک تا دو سال درمان می شود، اما بافت اسکار، کوتاه شدن آلت و انحنا معمولاً باقی می مانند. در برخی از مردان، هم انحنا و هم درد مرتبط با بیماری پیرونی بدون درمان بهبود می یابند.
علل بیماری پیرونی
بیماری پیرونی احتمالاً ناشی از آسیب جزئی به آلت تناسلی می باشد. این نوع آسیب، اغلب ناشی از رابطه ی جنسی خشن (مانند کج شدن آلت در طول نزدیکی یک فشار از سوی استخوان شرمگاهی شریک جنسی)، می باشد، گرچه، این آسیب ممکن است ناشی از ورزش یا دیگر تصادفات باشد.
آسیب به تونیکا آلبوژینا (غشای سخت در رویه خارجی بیضهها) ممکن است ناشی از بافت اسکار شکل گرفته در سلولها( فیبروزیس) باشد. این بافت اسکار پلاک های بیماری پیرونی را تشکیل می دهد. بیماری پیرونی ناشی از مشکل در نحوه بهبودی زخم ها توسط بدن می باشد.
مراحل بیماری پیرونی
بیماری پیرونی اغلب به 2 مرحله تقسیم بندی می شود: مرحله حاد و مرحله مزمن. در طول هر دو مرحله ، آلت کج شده/خم شده ممکن است باعث مشکلاتی در رابطه ی جنسی شود.
مرحله حاد
مرحله حاد معمولاً 5 تا 7 ماه طول می کشد، اما در موارد نادر تا 18 ماه طول می کشد. در طول این مدت زمان، پلاک ها در آلت تناسلی تشکیل می شوند، خم شدن/کج شدن آلت تناسلی بدتر می شود و وقتی که آلت تناسلی شما سفت می شود ممکن است احساس درد داشته باشید.
مرحله مزمن
مرحله مزمن در زمانی می باشد که رشد پلاک ها متوقف می شود و آلت تناسلی دیگر خم نمی شود. اگر در مرحله حاد، در حین نعوظ درد داشته باشید، این حالت، اغلب در مرحله مزمن تمام خواهد شد.
مردانی با اختلالات بافت همبند و مردانی که یکی از خویشاوندان نزدیکش مبتلا به بیماری پیرونی بوده است، احتمال بیشتری دارد که به این بیماری مبتلا شوند. بیماری های خاص، همچون فشار خون بالا، استفاده از تنباکو، یا آسیب به لگن در گذشته ممکن است منجر به مشکلات بهبود زخم شود و موجب بیماری پیرونی شود.
درمان بیماری پیرونی
در موارد بسیار اندکی (تقریباً 13 نفر از هر 100 نفر)، بیماری پیرونی بدون درمان خود به خود رفع می شود. اکثر متخصصان عرصه سلامت درمان بیماری را بدون جراحی در 12 ماه اول بیماری توصیه می کنند. مردانی با پلاک های کوچک و خم شدگی اندک آلت، بدون درد و بدون وجود مشکلاتی در رابطه ی جنسی ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند. اگر شما نیاز به درمان دارید، انتخاب های بسیاری وجود دارند.
داروهای خوراکی
درمان دارویی ممکن است به مردانی که به شدت تحت تأثیر این بیماری در طول مرحله حاد قرار گرفته اند کمک کند. اکثر پزشکان داروهای خوراکی را توصیه نمی کنند چرا که مطالعات طولانی مدت هیچ مزایای قانع کننده ای را دررابطه با مصرف این دارو نشان نداده اند.
ویتامین E خوراکی
ویتامین E یک آنتی اکسیدان است که بعلت عوارض جانبی خفیف و قیمت پایین، معروف است. مطالعات در سال 1948 نشان می دهند که مصرف ویتامین Eممکن است پلاک ها را کوچکتر کند و به صاف شدن آلت تناسلی کمک کند. اما اکثر این مطالعات، افرادی را که از ویتامین E استفاده کرده بودند و کسانی را که از ویتامین E استفاده نکرده بودند (گروه کنترل)، مقایسه نکرده اند. مطالعات اندکی در رابطه با ویتامین E که از گروه کنترل استفاده کرده بودند، نشان دادند که ویتامین E بهتر از پلاسیبو عمل نمی کند (پلاسیبو قرصی است که هیچ دارویی در آن ندارد – یک “قرص قند”)
آمینو بنزوات پتاسیم
تحقیقات کمی در رابطه با کنترل های پلاسیبو نشان می دهند که این ویتامین ب کمپلکس به کاهش اندازه پلاک کمک می کند، اما در انحنای آن تأثیری ندارد. متأسفانه این دارو بسیار گران قیمت است و بیماران باید به مدت 3 تا 6 ماه 24 قرص مصرف کنند. این دارو همچنین می تواند معده ی شما را ناراحت کند، بنابراین بسیاری از مردان مصرف آنها را قطع کرده اند.
تاموکسیفن
این یک داروی ضد استروژن غیر استروئیدی است که برای درمان تومورهای دسموئید می باشد که شبیه به پلاک ها در بیماری پیرونی هستند. پژوهش های کنترل شده اندکی در مورد این دارو وجود دارد و آنها نشان نداده اند که تاموکسیفن بهتر از پلاسیبو اثر می کند.
کلشی سین
کلشی سین یک ماده ضد تورم می باشد که تا حدی در درمان این بیماری مفید می باشد. بسیاری از بیمارانی که از کلشی سین استفاده می کنند، دچار مشکلات معده می شوند و این دارو را قطع می کنند. هنوز ثابت نشده است که این دارو بهتر از پلاسیبو عمل می کند.
کارنیتین
کارنیتین یک داروی آنتی اکسیدان می باشد که التهاب را پایین می آورد تا به بهبود زخم کمک کند. تحقیقات، مزایای اندکی را نشان می دهند. اما تحقیقات کنترل شده ی اخیر نشان نمی دهند که این دارو اثر بیشتری نسبت به داروی پلاسیبو (دارونما دارد).
تزریقات آلت تناسلی
تزریق دارو مستقیماً به پلاک، نسبت به داروی خوراکی، دوزداروی بیشتری را به محل مورد نظر وارد می کند. تزریق پلاک اغلب برای مردانی استفاده می شود که بیماری پیرونی در آنها زود تشخیص داده شده یا مطمئن نیستند که می خواهند عمل جراحی انجام دهند. اغلب اوقات، پوست، پیش از تزریق بی حس می شود.
تزریقات وراپامیل
تزریقات وراپامیل اکثراً برای درمان فشار خون بالا استفاده می شوند. برخی از تحقیقات نشان می دهند که تزریقات وراپامیل ممکن است برای درد آلت و کج شدن آن نیز تأثیر داشته باشند. وراپامیل، یک گزینه ی درمانی خوب و کم هزینه برای درمان بیماری پیرونی می باشند. تحقیقات کنترل شده بیشتری برای اثبات تأثیر این دارو مورد نیاز است.
تزریق کلاژناز
کلاژناز در بدن ساخته می شود و بافت های اسکار خاصی را می شکند. تحقیقات نشان داده اند که تزریق کلاژناز به پلاک ها به ترمیم بیماری پیرونی کمک می کند. این دارو توسط سازمان غذا و دارو در آمریکا برای درمان مردان مبتلا به کج شدگی آلت تناسلی بیشتر از 30 درجه تأیید شده است.
دیگر درمان ها
برخی از تحقیقات نشان می دهند که کشش آلت تناسلی روزانه حداقل به مدت 6 ماه ممکن است به بازیابی طول و حالت آلت تناسلی کمک کند. درمان آلت تناسلی با سونوگرافی، اشعه، امواج شوک و وراپامیل بر روی پوست نیز مورد بررسی قرار گرفته است. این موارد، ثابت نشده اند و توسط متخصصان در این زمینه ثابت نشده اند.
جراحی برای بیماری پیرونی
جراحی برای مردانی با مشکلات شدیدتر و ناهنجاری های آلت تناسلی که رابطه ی جنسی را برای آنها سخت می کند، انجام می شود. اکثر پزشکان پیشنهاد می کنند که جراحی را زمانی انجام دهند که تشکیل پلاک ها و کجی آلت متوقف شده باشند و به مدت حداقل 9 تا 12 ماه شرایط بیمار بدتر نشود.
برای پرسش و پاسخ از دکتر روی لینک پرسش از دکتر کلیک کنید.
دکتر هوشنگ قوامی جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری و ناباروری و ناتوانی جنسی مردان در تهران