در 10 الی 15 سال اخیر مطالعات بیشماری در زمینه درمان دارویی زود انزالی گزارش شده که به طور مرکزی (مغز) یا محیطی (دستگاه تناسلی)، موجب کنترل و به تاخیر انداختن انزال میگردد. در این مقاله قصد داریم به معرفی داروی زود انزالی بپردازیم.
زودانزالی شدید چیست؟
زودانزالی شدید به حالتی اطلاق می‌شود که انزال در مردان به صورت مداوم و غیرقابل کنترل، در کمتر از یک دقیقه پس از دخول اتفاق می‌افتد (یا حتی قبل از هرگونه دخول رخ می‌دهد). این وضعیت یکی از شایع‌ترین مشکلات جنسی در مردان است و می‌تواند تاثیرات مخربی بر کیفیت زندگی، روابط عاطفی و اعتماد به نفس فرد داشته باشد. درک تفاوت میان زودانزالی طبیعی و زودانزالی شدید برای تشخیص و درمان آن بسیار مهم است.
درمان زودانزالی شدید چیست؟
درمان زودانزالی شدید یک فرآیند چندوجهی است که شامل روش‌های دارویی، رفتاری و مشاوره روان‌شناختی می‌شود. از آنجایی که زودانزالی شدید می‌تواند ریشه‌های فیزیکی و روانی داشته باشد، یک متخصص می‌تواند بهترین برنامه درمانی را بر اساس شرایط فردی شما تعیین کند.
روش های اصلی درمان زودانزالی شدید:
درمان دارویی:
داروهای ضد افسردگی (SSRI): داروهایی مانند سرترالین، پاروکستین و داپوکستین (که به صورت ویژه برای این منظور تولید شده است) می‌توانند به تأخیر در انزال کمک کنند. این داروها با افزایش سطح سروتونین در مغز، کنترل بیشتری بر فرآیند انزال ایجاد می‌کنند.
داروهای بی‌حس‌کننده موضعی: کرم‌ها، ژل‌ها یا اسپری‌های حاوی لیدوکائین یا پریلوکائین می‌توانند با کاهش حساسیت آلت تناسلی، به تأخیر در انزال کمک کنند. این محصولات معمولاً قبل از رابطه جنسی استفاده می‌شوند.
درمان‌های رفتاری:
تکنیک “توقف-شروع”: در این روش، شما یا شریک جنسی‌تان تحریک را تا زمانی که نزدیک به انزال هستید، ادامه می‌دهید و سپس تحریک را متوقف میکنید. پس از فروکش کردن حس انزال، تحریک دوباره شروع می‌شود. تکرار این چرخه به شما کمک می‌کند تا کنترل بیشتری بر زمان انزال خود پیدا کنید.
تکنیک “فشردن”: این روش شبیه به تکنیک قبلی است. در این حالت، هنگامی که احساس میکنید نزدیک به انزال هستید، شریک جنسی شما با انگشتانش به آرامی انتهای آلت تناسلی را فشار می‌دهد تا حس انزال از بین برود.
مشاوره و روان درمانی:
اگر علت زودانزالی شدید روانی باشد (مانند استرس، اضطراب یا مشکلات در رابطه)، مشاوره با یک درمانگر جنسی می‌تواند بسیار مفید باشد. این مشاوره‌ها به شما کمک می‌کنند تا علت اصلی مشکل را شناسایی کرده و راهکارهای مناسبی برای مدیریت آن پیدا کنید.
ترکیب این روش‌ها اغلب بهترین نتایج را در پی دارد. مهم‌ترین گام، صحبت با یک متخصص اورولوژی برای دریافت تشخیص و برنامه درمانی مناسب است.
اورولوژیست درمان زودانزالی
در چند دهه گذشته درمان زود انزالی مشخصا توسط روانپزشکان و سکسولوژیستها صورت می‌گرفت و در اوایل سال 1970 به صورت رفتار درمانی توسط دو نفر روانپزشک زن و مرد به نام‌های مسترز و جانسون انجام می شد.
این درمان در چند دهه توسط این دو نفر روانپزشک به روش رفتار درمانی که مستلزم رابطه اجرایی توسط بیمار بود. دوره درمانی طولانی مدت بود و بیمار از ادامه آن خودداری می‌نمود و آن دسته از بیمارانی که تن به این روش درمانی می‌دادند، نتیجه‌ای مطلوب نمی‌گرفتند.
در همان زمان روانپزشکان دیگری مسئله درمان طبی- دارویی را پیشنهاد می‌کردند ولی متاسفانه توسط این دو پزشک مورد ملامت و سرزنش قرار می‌گرفتند. در 10 الی 15 سال اخیر مطالعات بیشماری در زمینه درمان دارویی با داروهای مختلف گزارش شده که به طور مرکزی (مغز) یا محیطی (دستگاه تناسلی) موجب کنترل و به تاخیر انداختن انزال میگردد.
داروهای درمان زودانزالی
داروی زود انزالی در اصل برای افزایش مدت یا حجم انزال در مردان استفاده می شود. داروهایی که در حال حاضر در سطح جهان برای درمان این بیماری جنسی به کار می‌رود از دسته داروهای SSRIS هستند که شامل سیتالوپرام، پاروکستین، فلوکستین، سرترالین می‌باشند. نتیجه درمانی این داروها در طول درمان 12 هفته ، 80 درصد می‌باشد.
قابل ذکر است که یک دارو ممکن است در فردی درمان مناسب ایجاد کند در حالی که همین دارو در فرد دیگر اثر مناسب درمانی نداشته باشد، لذا بیمار پس از 5 روز مصرف دارو چنانچه نتیجه‌ای نگرفت باید برای تغییر دارو مراجعه کند.
سروتونین برای زود انزالی:
مطالعات تجربی نشان داده که سروتونین و گیرنده های آن، کنترل عصبی انزال در حیوانات را تنظیم می‌کنند. به علاوه بر روی حیوانات نشان داده است که کاهش سروتونین و فعال نمودن گیرنده های مربوط به آن منجر به یک انزال سریع‌تر میگردد. دو روش درمانی با داروهای فوق وجود دارد.
چون استفاده مداوم و طولانی مدت دارو ممکن است بیمار را از استفاده دراز مدت آن باز دارد، لذا استفاده دارو 3 ساعت قبل از عمل جنسی روش دیگر درمان است. نتایج این روش با روش طولانی مدت 12 هفته چندان تفاوتی ندارد. این نوع روش درمانی در سال 1979 توسط Alilenious گزارش شد.
کلومی پرامین برای درمان زودانزالی:
طی مطالعاتی گزارش شده کلومی پرامین، در درمان زود انزالی موثر است ولی به علت عوارض 5 الی 15 درصدی آن مانند اختلال دید، خشکی دهان و سایر عوارض کولینرژیک مصرف آن محدود گردیده است. داروی ذکر شده با مختل کردن بازجذب سروتونین در مغز باعث افزایش سروتونین شده و باعث به تاخیر انداختن انزال می گردد.
داروهای فوق به طور گسترده‌ای در درمان افسردگی استفاده می‌شوند و به علت عارضه به تاخیر انداختن انزال و بعضا قطع انزال، برای درمان زود انزالی در انسان استفاده می‌شوند.
داروهای نامبرده دارای مکانیسم و اثر مشابهی هستند و شواهدی موجود است که نشان می‌دهد که سیتالوپرام و فلوواکستین اثرات کمتری نسبت به داروهای پاروکستین، سرترالین و فلوکستین در به تاخیر انداختن انزال دارند. با کشف اثر و مکانیسم این داروها، راهی به سوی درمان زود انزالی را پیش روی ما قرار داد.
فلوکستین برای درمان زودانزالی:
داروی فلوکستین بعد از قطع درمان 3 تا 6 ماه بهبودی گزارش گردیده و نقش بالقوه‌ای در درمان زود انزالی دارد. این دارو به خوبی در اکثر بیماران قابل تحمل بوده و عوارض دارو، اضطراب، بی خوابی به مقدار کم، کاهش میل جنسی و گاهی عدم انزال می‌باشد. عدم دفع انزال ممکن است تا چند هفته پس از قطع دارو باقی بماند که گمان می‌رود به علت دفع آهسته متابولیت‌های آن باشد.
سرترالین برای درمان زودانزالی:
سرترالین علاوه بر مهار انتخابی باز جذب مجدد سروتونین دارای مهار گیرنده های دوپامین نیز می‌باشد و شایع‌ترین عارضه آن اختلالات گوارشی است. مقدار مصرفی دارو به میزان 25 تا 50 میلی‌گرم روزانه می‌باشد.
قرص پاروکستین برای زود انزالی:
در داروی پاروکستین، مصرف روزانه یک قرص کافی می‌باشد، اثر این دارو به طور اختصاصی روی مغز اثر می گذارد و باعث افزایش مقدار سروتونین و در نتیجه درمان زود انزالی است. این دارو همزمان با داروهایی نظیر دیلانتین و وارفارین نباید خورده شود.
عارضه دارو بی‌خوابی شدید است و مصرف روزانه 10 میلی‌گرم کافی می‌باشد. پاروکستین-سرترالین و فلوکستین به نظر می‌رسد دارای اثرات مشابه باشند. این داروها به خوبی قابل تحمل هستند، عوارض کمی دارند و باعث سرگیجه و ناراحتی گوارش می‌شوند که سه الی چهار هفته پس از درمان از بین می‌روند.
عوارض پاروکستین
گاهی ممکن است عدم انزال به علت شروع درمان با دادن مقدار زیاد دارو یا پس از قطع دارو اتفاق افتد. اضطراب غالبا به شکل عارضه حاد زودگذر دیده می‌شود. تجویز این دارو در مبتلایان به اختلالات اسکیزوفرنی حاد جایز نمی‌باشد.
افراد مبتلا به زود انزالی اولیه به طور یکسان نسبت به داروهای نامبرده پاسخ نمی‌دهند، در حالیکه در افراد زود انزال نوع ثانوی، این حالت دیده نمی‌شود. در افراد زود انزال اولیه در مقایسه با بیماران مبتلا به زود انزالی ثانوی پاسخ درمانی کمتر است.
آمپول درمان زودانزالی:
درمان‌های تزریقی برای درمان زودانزالی کمتر رایج هستند و معمولاً در مواردی که سایر روش‌ها موثر نباشند یا بیمار نمی‌تواند از قرص‌های خوراکی استفاده کند، در نظر گرفته می‌شوند. این آمپول‌ها اغلب حاوی داروهایی هستند که به صورت مستقیم به آلت تناسلی تزریق می‌شوند تا به بهبود نعوظ و در نتیجه به کنترل انزال کمک کنند. این داروها با افزایش جریان خون و ایجاد نعوظ قوی‌تر، ممکن است به فرد کمک کنند تا کنترل بیشتری بر زمان انزال داشته باشد.
نحوه عملکرد: برخی از این آمپول‌ها حاوی ترکیباتی مانند پاپاورین یا پروستاگلاندین E1 هستند که با شل کردن عضلات صاف در آلت تناسلی، جریان خون را افزایش می‌دهند و نعوظ را بهبود می‌بخشند.
نکات مهم: تزریق این آمپول‌ها باید حتماً توسط پزشک آموزش داده شود و به دلیل عوارض جانبی احتمالی مانند درد، کبودی یا نعوظ طولانی‌مدت (پریاپیسم)، تنها تحت نظارت دقیق پزشکی انجام می‌شود. به همین دلیل، آمپول درمان زودانزالی به عنوان خط اول درمان توصیه نمی‌شود.
قرص لوکسیم برای زودانزالی:
قرص لوکسیم (Loxim) یک نام تجاری برای داروی داپوکستین (Dapoxetine) است. داپوکستین به صورت اختصاصی برای درمان زودانزالی تولید و به تایید رسیده است. این دارو به گروه مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) تعلق دارد.
نحوه عملکرد: داپوکستین با افزایش موقت سطح سروتونین در شکاف‌های سیناپسی مغز، به تاخیر انداختن فرآیند انزال کمک می‌کند. این دارو به سرعت جذب و دفع می‌شود، بنابراین تنها چند ساعت در بدن باقی می‌ماند. به همین دلیل، قرص لوکسیم برای زودانزالی باید یک تا سه ساعت قبل از رابطه جنسی مصرف شود.
عوارض جانبی: از عوارض جانبی رایج این دارو می‌توان به تهوع، سرگیجه، سردرد و اسهال اشاره کرد. در برخی موارد، ممکن است باعث کاهش فشار خون و غش کردن شود، به همین دلیل باید با احتیاط و تحت نظر پزشک مصرف شود.
قرص زولامین برای زودانزالی:
قرص زولامین (Zolamin) نیز یکی دیگر از نام‌های تجاری داروی داپوکستین است. مانند لوکسیم، قرص زولامین نیز یک داروی خوراکی است که برای درمان زودانزالی اولیه و ثانویه در مردان بزرگسال تجویز می‌شود.
نحوه عملکرد: مکانیسم عملکرد قرص زولامین دقیقاً مشابه لوکسیم است. این دارو با افزایش سطح سروتونین، به مغز کمک می‌کند تا کنترل بیشتری بر زمان انزال داشته باشد. این دارو نیز باید به صورت “در صورت نیاز” و قبل از فعالیت جنسی مصرف شود.
نکات مصرف: مصرف این قرص با الکل توصیه نمی‌شود زیرا ممکن است عوارض جانبی آن را افزایش دهد. همچنین، افرادی که سابقه مشکلات قلبی یا بیماری‌های کبدی دارند، باید قبل از مصرف حتماً با پزشک خود مشورت کنند.
قرص دپاپکس برای زودانزالی:
قرص دپاپکس (Depapeks) نیز نام تجاری دیگری از داروی داپوکستین است. این دارو نیز با همان مکانیسم و برای همان منظور یعنی درمان زودانزالی به بازار عرضه شده است.
نحوه عملکرد: قرص دپاپکس به صورت یک داروی سریع‌الاثر عمل می‌کند. این ویژگی به آن اجازه می‌دهد تا در مواقع لزوم و بدون نیاز به مصرف روزانه و طولانی‌مدت، مورد استفاده قرار گیرد. این دارو به فرد کمک می‌کند تا زمان انزال را به طور قابل توجهی به تاخیر اندازد و رضایت جنسی بیشتری را تجربه کند.
اهمیت مشاوره پزشکی: هرچند قرص دپاپکس برای زودانزالی بسیار موثر است، اما مصرف آن باید با دقت و تحت نظر پزشک انجام شود. پزشک با ارزیابی شرایط فرد، دوز مناسب را تعیین می‌کند و مطمئن می‌شود که هیچ گونه منع مصرفی برای بیمار وجود ندارد.
زودانزالی ثانوی چیست؟
در افراد مبتلا به زود انزالی ثانوی وقتی درمان از داروی پاروکستین و رفتار درمانی به صورت قطع و وصل انزال به مدت 12 هفته صورت گیرد، فقط 70 درصد بیماران قادر به حفظ و نگهداری و کنترل انزال خواهند بود و دوره درمان به طور متوسط 3 ماه می‌باشد.
عود سریع در 30 درصد مبتلایان به انزال اولیه بعد از درمان بوجود می آید. درصد بهبودی انزال زودرس بعد از درمان بستگی به این دارد که آیا عامل انزال اضطراب بوده یا التهاب پروستات یا ژنتیک باعث آن شده باشد.
برای پرسش و پاسخ از دکتر روی لینک پرسش از دکتر کلیک کنید.
شهاب
جمعه ۶ اسفند ۰( 3 سال پیش)
تعداد بازدید: 236
مشاهده پرسش
