در 10 الی 15 سال اخیر مطالعات بیشماری در زمینه درمان دارویی زود انزالی گزارش شده که به طور مرکزی (مغز) یا محیطی (دستگاه تناسلی)، موجب کنترل و به تاخیر انداختن انزال میگردد. در این مقاله قصد داریم به معرفی داروی زود انزالی بپردازیم.
زودانزالی شدید چیست؟
زودانزالی شدید به حالتی اطلاق میشود که انزال در مردان به صورت مداوم و غیرقابل کنترل، در کمتر از یک دقیقه پس از دخول اتفاق میافتد (یا حتی قبل از هرگونه دخول رخ میدهد). این وضعیت یکی از شایعترین مشکلات جنسی در مردان است و میتواند تاثیرات مخربی بر کیفیت زندگی، روابط عاطفی و اعتماد به نفس فرد داشته باشد. درک تفاوت میان زودانزالی طبیعی و زودانزالی شدید برای تشخیص و درمان آن بسیار مهم است.
درمان زودانزالی شدید چیست؟
درمان زودانزالی شدید یک فرآیند چندوجهی است که شامل روشهای دارویی، رفتاری و مشاوره روانشناختی میشود. از آنجایی که زودانزالی شدید میتواند ریشههای فیزیکی و روانی داشته باشد، یک متخصص میتواند بهترین برنامه درمانی را بر اساس شرایط فردی شما تعیین کند.
درمان دارویی:
داروهای ضد افسردگی (SSRI): داروهایی مانند سرترالین، پاروکستین و داپوکستین (که به صورت ویژه برای این منظور تولید شده است) میتوانند به تأخیر در انزال کمک کنند. این داروها با افزایش سطح سروتونین در مغز، کنترل بیشتری بر فرآیند انزال ایجاد میکنند.
داروهای بیحسکننده موضعی: کرمها، ژلها یا اسپریهای حاوی لیدوکائین یا پریلوکائین میتوانند با کاهش حساسیت آلت تناسلی، به تأخیر در انزال کمک کنند. این محصولات معمولاً قبل از رابطه جنسی استفاده میشوند.
درمانهای رفتاری:
تکنیک “توقف-شروع”: در این روش، شما یا شریک جنسیتان تحریک را تا زمانی که نزدیک به انزال هستید، ادامه میدهید و سپس تحریک را متوقف میکنید. پس از فروکش کردن حس انزال، تحریک دوباره شروع میشود. تکرار این چرخه به شما کمک میکند تا کنترل بیشتری بر زمان انزال خود پیدا کنید.
تکنیک “فشردن”: این روش شبیه به تکنیک قبلی است. در این حالت، هنگامی که احساس میکنید نزدیک به انزال هستید، شریک جنسی شما با انگشتانش به آرامی انتهای آلت تناسلی را فشار میدهد تا حس انزال از بین برود.
مشاوره و روان درمانی:
اگر علت زودانزالی شدید روانی باشد (مانند استرس، اضطراب یا مشکلات در رابطه)، مشاوره با یک درمانگر جنسی میتواند بسیار مفید باشد. این مشاورهها به شما کمک میکنند تا علت اصلی مشکل را شناسایی کرده و راهکارهای مناسبی برای مدیریت آن پیدا کنید.
ترکیب این روشها اغلب بهترین نتایج را در پی دارد. مهمترین گام، صحبت با یک متخصص اورولوژی برای دریافت تشخیص و برنامه درمانی مناسب است.
قرص پاروکستین 20 برای زودانزالی
پاروکستین، یکی از قویترین داروهای از دسته SSRIs است که به دلیل نیمهعمر طولانی و اثرات قابل توجه بر سیستم سروتونرژیک، به طور گستردهای برای درمان زودانزالی تجویز میشود. سروتونین، یک انتقالدهنده عصبی در مغز است که نقش کلیدی در تنظیم خلق و خو، خواب، اشتها و همچنین عملکرد جنسی، از جمله انزال، ایفا میکند. پاروکستین با افزایش سطح سروتونین در شکاف سیناپسی مغز، به خصوص در مسیرهایی که در کنترل انزال نقش دارند، عمل میکند. این افزایش سطح سروتونین منجر به مهار بازتاب انزال و در نتیجه به تأخیر انداختن زمان رسیدن به اوج لذت جنسی و انزال میشود.
نحوه مصرف پاروکستین ۲۰ برای زودانزالی:
دوز معمول برای درمان زودانزالی، 20 میلیگرم به صورت یک بار در روز است. اثرات درمانی معمولاً پس از چند روز تا چند هفته مصرف مداوم آشکار میشود. در برخی موارد، پزشک ممکن است مصرف 10 تا 20 میلیگرم پاروکستین را 3 تا 6 ساعت قبل از فعالیت جنسی توصیه کند. این روش برای کسانی که به طور مکرر رابطه جنسی ندارند یا تمایل به مصرف روزانه ندارند، مناسب است.
زمان مصرف قرص پاروکستین 20 برای زود انزالی:
زمان مصرف قرص پاروکستین 20 میلیگرم برای زودانزالی میتواند به دو شکل اصلی باشد، که انتخاب بین آنها بستگی به شرایط فردی، دفعات رابطه جنسی و نظر پزشک دارد:
1. مصرف روزانه (Daily Dosing):
معمولاً یک قرص 20 میلیگرمی پاروکستین یک بار در روز مصرف میشود. توصیه میشود هر روز در یک ساعت مشخص (مثلاً صبحها بعد از صبحانه یا شبها قبل از خواب) مصرف شود تا سطح دارو در بدن ثابت بماند. اثرات درمانی پاروکستین برای زودانزالی با مصرف روزانه، معمولاً پس از چند روز تا چند هفته (حدود 1 تا 3 هفته) شروع میشود. این به این دلیل است که بدن نیاز دارد تا به سطوح بالاتر سروتونین عادت کند و مکانیسمهای تنظیمکننده انزال تغییر کنند.
مزایا: ایجاد یک سطح ثابت از دارو در بدن که منجر به کنترل پایدارتر زودانزالی میشود. همچنین برای افرادی که روابط جنسی مکرر دارند، مناسبتر است.
معایب: مصرف روزانه ممکن است عوارض جانبی بیشتری در طولانیمدت ایجاد کند و نیاز به رعایت نظم در مصرف دارد.
2. مصرف به صورت “در صورت نیاز” (On-Demand Dosing):
در این روش، بیمار دوز مشخصی از پاروکستین (معمولاً 10 تا 20 میلیگرم) را 3 تا 6 ساعت قبل از زمان پیشبینی شده برای رابطه جنسی مصرف میکند. پاروکستین نیاز به زمان دارد تا جذب شده، به حداکثر غلظت خود در پلاسما برسد و اثرات درمانی خود را اعمال کند.
عوارض جانبی پاروکستین:
پاروکستین ممکن است عوارض جانبی مانند تهوع، سردرد، سرگیجه، خشکی دهان، خوابآلودگی یا بیخوابی ایجاد کند.
قطع ناگهانی مصرف پاروکستین میتواند منجر به سندرم قطع مصرف (Withdrawal Syndrome) شود، بنابراین قطع دارو باید تحت نظر پزشک و به تدریج صورت گیرد.
مانند سایر SSRIs، ممکن است در برخی افراد باعث کاهش میل جنسی یا مشکل در رسیدن به ارگاسم شود.
فلوکستین برای زودانزالی
فلوکستین، که با نام تجاری “پروزاک” نیز شناخته میشود، یکی دیگر از SSRIs پرکاربرد است که علاوه بر درمان افسردگی و اختلالات اضطرابی، در مدیریت زودانزالی نیز مؤثر شناخته شده است. فلوکستین نیز مانند پاروکستین، با افزایش سطح سروتونین در مغز، انزال را به تأخیر میاندازد. مشابه پاروکستین، فلوکستین با مهار بازجذب سروتونین توسط نورونها، غلظت این انتقالدهنده عصبی را در فضاهای سیناپسی افزایش میدهد. این افزایش سطح سروتونین، به کند شدن فرآیند انزال کمک میکند.
نحوه مصرف برای زودانزالی:
مصرف روزانه: دوز معمول فلوکستین برای زودانزالی، معمولاً بین 10 تا 20 میلیگرم در روز است. برخی مطالعات نیز دوزهای بالاتر (تا 60 میلیگرم) را بررسی کردهاند، اما دوزهای پایینتر معمولاً مؤثر هستند و عوارض جانبی کمتری دارند. شروع اثر آن ممکن است چند هفته طول بکشد.
مصرف به صورت “در صورت نیاز”: برخی پزشکان مصرف 10 تا 20 میلیگرم فلوکستین را 3 تا 6 ساعت قبل از فعالیت جنسی توصیه میکنند، اما اثربخشی آن به صورت “در صورت نیاز” ممکن است کمتر از مصرف روزانه باشد، به خصوص به دلیل نیمهعمر نسبتاً طولانیتر آن نسبت به برخی دیگر از SSRIs که برای مصرف On-Demand طراحی شدهاند.
عوارض جانبی فلوکستین:
عوارض جانبی فلوکستین میتواند شامل تهوع، اسهال، سردرد، عصبی بودن، بیخوابی یا خوابآلودگی باشد.
فلوکستین نیز مانند سایر SSRIs، نباید ناگهانی قطع شود و نیاز به کاهش تدریجی دوز تحت نظارت پزشک دارد.
نیمهعمر فلوکستین طولانیتر از بسیاری از SSRIs دیگر است که این ویژگی میتواند برای مصرف روزانه مفید باشد.
سیستم پرسش و پاسخ
ثبت سوال جدید
پیگیری سوال قبل
داپوکستین برای زودانزالی
داپوکستین نیز مانند پاروکستین و فلوکستین، به دسته مهارکنندههای انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) تعلق دارد. با این حال، تفاوت اصلی و کلیدی داپوکستین در فارماکوکینتیک (چگونگی جذب، توزیع، متابولیسم و دفع دارو در بدن) خاص آن است. داپوکستین دارای نیمهعمر بسیار کوتاه (حدود 1 تا 2 ساعت) است، به این معنی که به سرعت در بدن جذب شده، اثر خود را اعمال میکند و سپس به سرعت از بدن دفع میشود. این ویژگی منحصربهفرد، آن را برای مصرف “در صورت نیاز” (On-Demand) و دقیقاً پیش از فعالیت جنسی، ایدهآل ساخته است.
نحوه مصرف برای زودانزالی:
مصرف به صورت “در صورت نیاز” (On-Demand): این رایجترین و توصیهشدهترین روش مصرف داپوکستین است.
دوز معمول داپوکستین 30 میلیگرم است، که حدود 1 تا 3 ساعت قبل از فعالیت جنسی برنامهریزی شده مصرف میشود.
اگر دوز 30 میلیگرم کافی نبود و به خوبی تحمل شد، پزشک ممکن است دوز را تا 60 میلیگرم افزایش دهد.
مهم: داپوکستین نباید بیش از یک بار در هر 24 ساعت مصرف شود.
عوارض جانبی داپوکستین:
عوارض جانبی شایع: تهوع، سردرد، سرگیجه (به خصوص هنگام بلند شدن سریع)، اسهال و بیخوابی.
میزان بروز عوارض: به دلیل نیمهعمر کوتاه و مصرف “در صورت نیاز”، داپوکستین معمولاً عوارض جانبی کمتری نسبت به SSRIs با مصرف روزانه دارد. با این حال، برخی افراد ممکن است این عوارض را تجربه کنند.
سرگیجه و غش: در برخی موارد نادر، داپوکستین میتواند باعث سرگیجه شدید یا غش (سنکوپ) شود، به خصوص اگر با الکل، داروهای خاص دیگر یا در حالت کمآبی بدن مصرف شود. توصیه میشود که دارو با یک لیوان پر آب مصرف شده و از بلند شدن ناگهانی پرهیز شود.
تداخلات دارویی: داپوکستین میتواند با برخی داروها مانند مهارکنندههای قوی آنزیم CYP3A4 (مثل داروهای ضد قارچ خاص) یا داروهای ضد افسردگی تداخل داشته باشد. حتماً پزشک خود را در مورد تمام داروهای مصرفی مطلع کنید.
الکل: مصرف همزمان داپوکستین با الکل میتواند خطر عوارض جانبی مانند سرگیجه و غش را افزایش دهد.
نیاز به نسخه پزشک: داپوکستین یک داروی نسخهای است و حتماً باید تحت نظر و با تجویز پزشک مصرف شود. خوددرمانی میتواند خطرناک باشد.
سروتونین برای زود انزالی
مطالعات تجربی نشان داده که سروتونین و گیرنده های آن، کنترل عصبی انزال در حیوانات را تنظیم میکنند. به علاوه بر روی حیوانات نشان داده است که کاهش سروتونین و فعال نمودن گیرنده های مربوط به آن منجر به یک انزال سریعتر میگردد. دو روش درمانی با داروهای فوق وجود دارد.
چون استفاده مداوم و طولانی مدت دارو ممکن است بیمار را از استفاده دراز مدت آن باز دارد، لذا استفاده دارو 3 ساعت قبل از عمل جنسی روش دیگر درمان است. نتایج این روش با روش طولانی مدت 12 هفته چندان تفاوتی ندارد. این نوع روش درمانی در سال 1979 توسط Alilenious گزارش شد.
کلومی پرامین برای درمان زودانزالی
طی مطالعاتی گزارش شده کلومی پرامین، در درمان زود انزالی موثر است ولی به علت عوارض 5 الی 15 درصدی آن مانند اختلال دید، خشکی دهان و سایر عوارض کولینرژیک مصرف آن محدود گردیده است. داروی ذکر شده با مختل کردن بازجذب سروتونین در مغز باعث افزایش سروتونین شده و باعث به تاخیر انداختن انزال می گردد.
داروهای فوق به طور گستردهای در درمان افسردگی استفاده میشوند و به علت عارضه به تاخیر انداختن انزال و بعضا قطع انزال، برای درمان زود انزالی در انسان استفاده میشوند.
داروهای نامبرده دارای مکانیسم و اثر مشابهی هستند و شواهدی موجود است که نشان میدهد که سیتالوپرام و فلوواکستین اثرات کمتری نسبت به داروهای پاروکستین، سرترالین و فلوکستین در به تاخیر انداختن انزال دارند. با کشف اثر و مکانیسم این داروها، راهی به سوی درمان زود انزالی را پیش روی ما قرار داد.
سرترالین برای درمان زودانزالی
سرترالین علاوه بر مهار انتخابی باز جذب مجدد سروتونین دارای مهار گیرنده های دوپامین نیز میباشد و شایعترین عارضه آن اختلالات گوارشی است. مقدار مصرفی دارو به میزان 25 تا 50 میلیگرم روزانه میباشد.
آمپول درمان زودانزالی
درمانهای تزریقی برای درمان زودانزالی کمتر رایج هستند و معمولاً در مواردی که سایر روشها موثر نباشند یا بیمار نمیتواند از قرصهای خوراکی استفاده کند، در نظر گرفته میشوند. این آمپولها اغلب حاوی داروهایی هستند که به صورت مستقیم به آلت تناسلی تزریق میشوند تا به بهبود نعوظ و در نتیجه به کنترل انزال کمک کنند. این داروها با افزایش جریان خون و ایجاد نعوظ قویتر، ممکن است به فرد کمک کنند تا کنترل بیشتری بر زمان انزال داشته باشد.
نحوه عملکرد: برخی از این آمپولها حاوی ترکیباتی مانند پاپاورین یا پروستاگلاندین E1 هستند که با شل کردن عضلات صاف در آلت تناسلی، جریان خون را افزایش میدهند و نعوظ را بهبود میبخشند.
نکات مهم: تزریق این آمپولها باید حتماً توسط پزشک آموزش داده شود و به دلیل عوارض جانبی احتمالی مانند درد، کبودی یا نعوظ طولانیمدت (پریاپیسم)، تنها تحت نظارت دقیق پزشکی انجام میشود. به همین دلیل، آمپول درمان زودانزالی به عنوان خط اول درمان توصیه نمیشود.
قرص لوکسیم برای زودانزالی
قرص لوکسیم (Loxim) یک نام تجاری برای داروی داپوکستین (Dapoxetine) است. داپوکستین به صورت اختصاصی برای درمان زودانزالی تولید و به تایید رسیده است. این دارو به گروه مهارکنندههای انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) تعلق دارد.
نحوه عملکرد: داپوکستین با افزایش موقت سطح سروتونین در شکافهای سیناپسی مغز، به تاخیر انداختن فرآیند انزال کمک میکند. این دارو به سرعت جذب و دفع میشود، بنابراین تنها چند ساعت در بدن باقی میماند. به همین دلیل، قرص لوکسیم برای زودانزالی باید یک تا سه ساعت قبل از رابطه جنسی مصرف شود.
عوارض جانبی: از عوارض جانبی رایج این دارو میتوان به تهوع، سرگیجه، سردرد و اسهال اشاره کرد. در برخی موارد، ممکن است باعث کاهش فشار خون و غش کردن شود، به همین دلیل باید با احتیاط و تحت نظر پزشک مصرف شود.
قرص زولامین برای زودانزالی
قرص زولامین (Zolamin) نیز یکی دیگر از نامهای تجاری داروی داپوکستین است. مانند لوکسیم، قرص زولامین نیز یک داروی خوراکی است که برای درمان زودانزالی اولیه و ثانویه در مردان بزرگسال تجویز میشود.
نحوه عملکرد: مکانیسم عملکرد قرص زولامین دقیقاً مشابه لوکسیم است. این دارو با افزایش سطح سروتونین، به مغز کمک میکند تا کنترل بیشتری بر زمان انزال داشته باشد. این دارو نیز باید به صورت “در صورت نیاز” و قبل از فعالیت جنسی مصرف شود.
نکات مصرف: مصرف این قرص با الکل توصیه نمیشود زیرا ممکن است عوارض جانبی آن را افزایش دهد. همچنین، افرادی که سابقه مشکلات قلبی یا بیماریهای کبدی دارند، باید قبل از مصرف حتماً با پزشک خود مشورت کنند.
قرص دپاپکس برای زودانزالی
قرص دپاپکس (Depapeks) نیز نام تجاری دیگری از داروی داپوکستین است. این دارو نیز با همان مکانیسم و برای همان منظور یعنی درمان زودانزالی به بازار عرضه شده است.
نحوه عملکرد: قرص دپاپکس به صورت یک داروی سریعالاثر عمل میکند. این ویژگی به آن اجازه میدهد تا در مواقع لزوم و بدون نیاز به مصرف روزانه و طولانیمدت، مورد استفاده قرار گیرد. این دارو به فرد کمک میکند تا زمان انزال را به طور قابل توجهی به تاخیر اندازد و رضایت جنسی بیشتری را تجربه کند.
اهمیت مشاوره پزشکی: هرچند قرص دپاپکس برای زودانزالی بسیار موثر است، اما مصرف آن باید با دقت و تحت نظر پزشک انجام شود. پزشک با ارزیابی شرایط فرد، دوز مناسب را تعیین میکند و مطمئن میشود که هیچ گونه منع مصرفی برای بیمار وجود ندارد.
اورولوژیست درمان زودانزالی
در چند دهه گذشته درمان زود انزالی مشخصا توسط روانپزشکان و سکسولوژیستها صورت میگرفت و در اوایل سال 1970 به صورت رفتار درمانی توسط دو نفر روانپزشک زن و مرد به نامهای مسترز و جانسون انجام می شد.
این درمان در چند دهه توسط این دو نفر روانپزشک به روش رفتار درمانی که مستلزم رابطه اجرایی توسط بیمار بود. دوره درمانی طولانی مدت بود و بیمار از ادامه آن خودداری مینمود و آن دسته از بیمارانی که تن به این روش درمانی میدادند، نتیجهای مطلوب نمیگرفتند.
در همان زمان روانپزشکان دیگری مسئله درمان طبی- دارویی را پیشنهاد میکردند ولی متاسفانه توسط این دو پزشک مورد ملامت و سرزنش قرار میگرفتند. در 10 الی 15 سال اخیر مطالعات بیشماری در زمینه درمان دارویی با داروهای مختلف گزارش شده که به طور مرکزی (مغز) یا محیطی (دستگاه تناسلی) موجب کنترل و به تاخیر انداختن انزال میگردد.
علی
پنجشنبه ۱۷ مهر ۴( 1 ماه پیش)
تعداد بازدید: 58
مشاهده پرسش
